"Beni bir sen anlarsın", "Sen anlamıyorsun beni değil mi?", "Sen de beni anlamayacaksan..."
Yaşamı birebir aynı çizgide yaşamak değildir anlamak karşındakini. Bütünüyle aynı şeyleri yaşamak hele anlamak olabilemez. Anlamak zira andan ne anlanıldığına bağlıdır. An yorularak anlatılandır. Anlama tabidir.
Anılar el verirse anlaşmaya, bak işte o başkadır. Aynı hayatı yaşamaya gerek yoktur diyorum. Aynı anın aynı anda anlanmasına da. Anlamak bir andadır işte. Anımsamaktadır. Gönüldeki anıtlar da yeter anmaya. Andırsa kafi.
Anlayışsızlık denilen meşumluksa anca uzak olmakla mümkündür anlardan. Sahte de olsa bir filme ağlayası gelir ya insanın, işte buncası hep anlamaktan.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder